Peter reisde veel en belde mij altijd op als hij weer voor enkele weken thuis was. Dan reed ik naar hem toe en vertelde hij over zijn reis. Peter was jurist en had altijd zijn woordje klaar. Tot hij haperde als hij iets vertelde. Soms verontschuldigde hij zich door te zeggen dat hij niet op het woord kon komen. Later, toen het vaker voorkwam, noemde hij het een ‘storing’ in zijn hoofd.
Met ‘Geheim van de geest’ belicht Titia de wonderlijke verandering van iemand die zijn geest verliest.