‘Gaat u zitten,’ zegt mister Ri. ‘Nee, daar ...’ Het wordt langzamerhand vervelend. Zelfs de stoel in het theehuis van Kaesŏng is opgenomen in mijn reisplan, ik mag niets kiezen in dit paradijs, vrije wil is taboe.
Kees vocht in 1953 als vrijwilliger in Korea. Hij neemt een trauma mee naar huis, dat voortwoekert en omslaat in een obsessie. Wanneer Kees ontdekt dat zijn verre voorvader Jan Janse Weltevree in 1627 in Korea strandde en daar nazaten kreeg, stuurt hij zijn neef naar Noord-Korea voor verder onderzoek. Maar hoe onderzoek je familiebanden in een compleet afgesloten land waar ‘onzuiver bloed’ een zonde is en geschiedvervalsing eerder regel is dan uitzondering?
Dunner dan water is meeslepend en bij vlagen absurdistisch. Toeval regeert de wereld, maar Noord-Korea haat het toeval, met alle tragische en hilarische gevolgen van dien.
Henk Weltevreden:
Henk is een nazaat van Jan Janse Weltevree, die zelf voorzaat is van Nam Il, de Noord-Koreaanse generaal die in 1953 de wapenstilstand tekende en met een spatje meer toeval de Grote Leider had kunnen zijn. Nederland als VOC-producent van een Noord-Koreaanse dictator. Dat zijn pas Kamervragen.
