Je vader overlijdt. Rouwen schuif je aan de kant, ontelbare zaken moet geregeld worden. Voor je dit te boven bent, sterft je schoonzus op jonge leeftijd en laat een man en twee jonge kinderen na. Het proces dat je nog niet afgerond had, begint opnieuw. Heftiger. Net wanneer je denkt ‘ik moet verder met mijn leven’ verlaat de moeder van je kinderen ons.
De pijnen, de hoop, het verdriet schrijft Jeroen van zich af in gedichten. Het biedt hem – en hopelijk ook jou – troost.
Jeroen den Harder:
Jeroen (1975), opgegroeid in het Westland. Sinds 2016 schrijft hijgedichten. Na een roerige periode van overlijden (vader), ziekte en ziekenhuisopnames van zijn moeder en hemzelf brak een periode van depressie aan. Zijn moeder spoorde hem aan om weer te gaan schrijven, dat was de aanleiding om gedichten te gaan schrijven, hierin kon hij zijn gedachten van verdriet, angst, maar ook vreugde kwijt.
Zijn gedichten kenmerken zich door het veelal persoonlijke karakter, die een even eerlijke als emotionele inkijk in zijn leven bieden. Ze zijn vol warmte, verlangen en gemis en troost.
